Nadszedł dzień rozliczenia. Przyjechałyśmy na spotkanie. Wcześniej z moją znajomą uzgodniłyśmy, że trzeba zasugerować im kilka zmian, gdyż akcja nie jest dobrze przemyślana i trzeba ją podrasować. Szefowa zaprosiła nas do sali konferencyjnej i zaczęła wypytywać jak było, co się podobało, a co nie. Wszystko dokładnie jej opowiedziałyśmy i zasugerowałyśmy jej kilka zmian. Moim pomysłem było, aby zamiast szminkowego upominku zorganizować konkurs z jakąś konkretniejszą nagrodą. Wiadomo, że Panowie będą chętniejsi, kiedy w grę wejdzie nagroda konkret, a nie szminka, która nie jest im do szczęścia potrzebna. Znajoma zasugerowała zmianę godzin, bo zauważyłyśmy, że lepiej było w sobotę, kiedy akcja zaczęła się wcześniej niż w niedzielę w godzinach wieczornych. Zasugerowałyśmy również zmianę miejsca, gdyż nasz samochód był zlokalizowany przy bocznym wejściu, gdzie ludzi przewija się zdecydowanie mniej niż w centrum budynku. Szefowa wysłuchała z zainteresowaniem, pochwaliła nas na odchodnym, zaproponowała dalszą współpracę, jeżeli tylko my miałybyśmy czas, a oni znów organizowaliby podobną akcję. Dała nam koperty z naszym honorarium i pożegnała z uśmiechem na twarzy. Zero "ale", zero pretensji, zero wyrazów niezadowolenia. Dlatego pomyślałyśmy, że może faktycznie nie mamy czym się przejmować i poszło nam przyzwoicie.
Po jakimś czasie dostałyśmy smsa od niej z propozycją kolejnej współpracy, niestety żadna z nas nie mogła w tym terminie. Moja znajoma dałaby radę tylko w dwa dni, ale widocznie to nie było dla szefowej wystarczające, bo smsa zwrotnego z odpowiedzią moja znajoma już nie dostała. Ja zresztą też nie. Dzisiaj dostaję telefon od mojej znajomej, która opowiada mi, co to się odpie*doliło, bo inaczej nie mogę tego nazwać. Nową hostessę znamy bardzo dobrze, dlatego to, co wie ona, wiemy i my. Szanowna szefowa chcąc podbudować nowe hostessy zaczęła litanie narzekań na byłe hostessy (czyt. mnie i moją znajomą). Mówiła jak to się zawiodła, jak bardzo słabo nam poszło i jak bardzo nie jest zadowolona. Ok, skoro takie miała o nas zdanie trzeba nam było powiedzieć wprost, a nie chwalić nas i mówić, że jest zadowolona. Smsy mi świadkiem. Mam je w telefonie do dzisiaj, gdzie chwali nas i pisze, że świetnie dałyśmy radę. Dobra, okej. Do fałszywości ludzi jestem przyzwyczajona. Słucham dalej, co moja znajoma chce mi przekazać i słyszę zdanie.
(Imię zmienione celowo)
"Pani Dagmara powiedziała (naszej znajomej), że po ostatniej porażce wpadli na pomysł, żeby zmienić koncepcję akcji. Przyszedł im do głowy pomysł, żeby zorganizować konkurs i tak zachęcić klientów."
Tak, oni wpadli na pomysł. Szkoda tylko, że wyszedł on z głowy kogoś innego, prawda? No tak, ale to oni są wspaniałomyślni i ich olśniło po ostatniej porażce. Dowiedziałyśmy się też, że zmienili godziny akcji, bo UZNALI (tak, znowu oni sami), że lepiej będzie w godzinach wcześniejszych. Nie zapominajmy o zmianie miejsca, na którą też przecież wpadli właściciele we własnej osobie. Samochód stanął w samym centrum i nowe hostessy nie musiały stać w tych jakże wygodnych wysokich obcasach, tylko wygodnych butach. Obcasy miały ubrać tylko do zdjęcia, które swoją drogą zrobił profesjonalny fotograf. Nikt nie kazał wysyłać im selfie robione z ręki jak nam, ale spoko, wyszedł nam bardzo ładny selfiak. Cieszę się, że nasze pomysły spodobały im się tak bardzo, że ich autorstwo przypisali samym sobie. To największy komplement, naprawdę ;) Słyszałyśmy też, że akcja się udała tym razem, czyli wszystkie nasze sugestie były trafione w dziesiątkę. Bardzo nas to cieszy. Polecamy się. Czuję się jak ghostwriter, ale nie taki od pisania książki, tylko na podrzucanie pomysłów, które ktoś potem sobie przywłaszcza.
Według mnie takie zachowanie nie powinno mieć miejsca w firmie, która jest uważana za poważną i pełną profesjonalizmu. Nadawanie na poprzednich pracowników by podbudować aktualnych jest raczej słabym zagraniem. Jeżeli ma się z kimś problem to powinno powiedzieć mu się to wprost. Byłam zła, kiedy o tym się dowiedziałam, ale aktualnie jest to dla mnie komiczna sytuacja i bawi mnie, że przywłaszczyli sobie nasze pomysły. To znaczy, że musiały być bardzo dobre, a więc uznam to po prostu za komplement. W końcu jesteśmy bardziej kreatywne i pomysłowe niż zarząd firmy, która uważa, że mężczyzn zachęci pomadką do ust. Obłudzie mówię: NIE, DZIĘKUJĘ. Współpracy z tą firmą jednak NIE POLECAM, bo za plecami możecie zostać obrzuceni błotem przez (nie)poważną córkę właściciela.
Szanujmy się wzajemnie, a będzie się nam dobrze żyło. Dobranoc.
Faktycznie ta firma jest (nie)poważna. Ale nie da się nic poradzić na takie zachowanie innych. Nie spotkałam się nigdy z czymś takim ani osobiście ani też nie słyszałam z drugiej ręki. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńJa niestety się spotkałam, ale tak już bywa, że nie zawsze trafia się na fajnych ludzi.
UsuńZatrudniam cię u siebie, Kingurko! : )
OdpowiedzUsuńJako kogo? :P
Usuńa jako kto byś chciała..? :D
Usuńzatrudnię cię jako moją prywatną asystentkę. XD
Hm... ja niestety nie mam szczęścia do pracodawców. W instytucjach państwowych mówiono mi, że poprzedni byli ode mnie lepsi, że się nie wyrabiam itp a kiedy odchodziłam pewna Pani powiedziała, że szkoda, że odchodzę, bo ja najwięcej zrobiłam dla ich wydziału niż ktokolwiek inny zatrudniony wcześniej. Niestety nie mogłam znieść mobbingu i zrezygnowałam. O sprawie chciałam zapomnieć bo to był okropny dla mnie czas. Po pół roku dowiedziałam się, że zatrudniony po mnie chłopak również zrezygnował ale w odróżnieniu ode mnie złożył skargę o mobbing. Cóż myślałam, że może będą drążyć temat, że może zadzwonią do mnie i zapytają czy również padłam ofiarą mobbingu ale nic z tych rzeczy. Wszystko zamieciono pod dywan. Obecnie nie pracuję dla instytucji państwowych. Ale pracuję w pewnym urzędzie i wiesz co? nikt nie chce dzielić się swoją wiedzą, jeden drugiemu nic nie pomoże, nie poinformuje nawet, że mamy ważne zebranie więc nie daj Boże żebyś nie odebrała e-maila. Za swoją dobrze wykonaną pracę dostaniesz opieprz od szefa bo nie postawiłaś przecinka tam gdzie trzeba, współpracownicy się obrażą że może chciałaś się wybić, ehh szkoda gadać. Uwielbiam chodzić do pracy.
OdpowiedzUsuńTyle lat studiów, tyle ukończonych kursów, tyle certyfikatów i po co mi to? Żebym musiała codziennie znosić czyjeś humory, wiecznie niezadowolonych typów. Czasem myślę, że wolałabym pracować w sklepie odzieżowym w galerii handlowej. Zrobić swoje i do domu.
Życie jest ciężkie niestety i na każdym kroku trzeba uważać na takich typów. Twój i mój przypadek pokazuje, że tacy ludzie są wszędzie - i w salonie samochodowym, w bankach, urzędach, instytucjach państwowych i w zwykłych sklepach na pewno też. Zawsze znajdą się tacy, którzy czyimś kosztem chcą się wzbogacić finansowo lub podnieść się na duchu.
Po pierwsze to baaardzo dziękuję za tak obszerny komentarz. Miło kiedy ktoś poświęca trochę więcej czasu na niego, zamiast napisać tylko "Tak, zgadzam się. Pozdrawiam"
UsuńNiestety w dzisiejszych czasach mobbing jest bardzo częstym problemem, a takie rzeczy zazwyczaj są zamiatane pod dywan. Smutne jest też to, że nie można liczyć na swoich współpracowników, którzy po trupach dążą do celu, nie pomogą nikomu, a najchętniej to podłożą jeszcze nogę. Smutne, ale prawdziwe.
Praca powinna być miejscem, do którego chce się wracać, ale wygląda tak jak wygląda...
Życzę Ci, żebyś jednak znalazła kiedyś taką pracę, do której będziesz lubiła wracać i, w której inni pracownicy będą pomocni i przyjaźnie nastawieni do innych. Pracę, w której docenią tyle lat nauki na studiach i czasu poświęconego na kursy :)
Oby jak najmniej takich sytuacji jak w tym salonie czy w Twojej pracy.
Póki co.. jak to mówią "umiesz liczyć? Licz na siebie". Święte słowa w XXI w.
Co za historia! Ja na szczęście w całym swoim życiu pracowałam kilka razy i nie miałam żadnych problemów :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam cieplutko!